112 ACİL ÇAĞRI MERKEZİ PROJESİNİN YASAL DAYANAĞI

29 Temmuz 1991 Tarih ve 91/396 sayılı Avrupa Birliği Konsey Kararı ile 112 Avrupa Birliği ülkeleri için acil çağrı numarası olarak kabul edilmiştir. 2003 Yılında (Ağustos ayında) (MAT 03/TR/9/3Terms of Referance) proje çalışma şartnamesi Hollanda Hükümeti ile Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti arasında imzalanmış, projenin detayları ve çalışma usulleri belirlenmiştir. Telekomünikasyon Kurulu AB Müktesebatına uyum için belirlediği takvim çerçevesinde 11.03.2002 tarihinde aldığı 2002/103 sayılı kararı ile hali hazırda ülkemizde sadece sağlık imdat çağrıları için kullanılan 112 çağrı merkezi numarasının ülke genelinde tahsis edilmesine karar verilmiştir.

 

Sekizinci Beş yıllık kalkınma planında ‘‘Kurumlara ait acil yardım irtibat telefonlarını, mülki idare amirlerinin gözetim ve yönetiminde ilgili kuruluşların da katkı sağlayıp görev üstleneceği çok yönlü, ortak amaçlı merkezi bir ‘alo imdat’ sistemine dönüştürülmesi sağlanacaktır.’’ ifadesine yer verilmiştir.

3152 Sayılı İçişleri Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun ek fıkrası: 12.11.2012-6360/33 md. “Tüm Acil çağrıları Karşılamak üzere Büyükşehirlerde Yatırım İzleme ve Koordinasyon Başkanlığı bünyesinde, diğer illerde ise Valilikler bünyesinde 112 Acil Çağrı Merkezleri kurulur. Bu merkezlerin iş ve işlemleri İçişleri Bakanlığı tarafından çıkarılacak yönetmelikle düzenlenir.”

Projenin İçişleri Bakanlığı tarafından yürütülmesinden itibaren ilgili kamu kurum ve kuruluşları 14.10.2005 tarihli genelge ile tekerrür niteliğinde yatırımlar yapılmaması konusunda bilgilendirilmiştir.

Türkiye'nin AB Müktesebatına Uyum Programında 112 Acil numarasının; sağlık hizmetlerinin yanı sıra güvenlik, yangın ve doğal afetler gibi tüm acil durumlar için geçerli kılınması öngörülmüştür.

8 Ekim 2007 tarihli 26684 Mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 2008 Yılı Yatırım Programında ‘‘Acil Çağrı Sisteminin tek bir numara altında (112) toplanmasının yasal altyapısı oluşturulacaktır’’ kararı alınmıştır.